απίκο

κ. απίκκο κ. απίκου κ. απίκκου επίρρ.

κυριολ. σημαίνει κατακόρυφα, κάθετα

φρ. είμαι ή στέκω απίκου «είμαι έτοιμος για αναχώρηση, είμαι υπ' ατμόν».

[ΕΤΥΜΟΛ. < ιταλ. φρ. a picco. Οι τ. σε -ου κατ' αναλογία με τα επιρρ. σε -ου).